„A więc spróbuję – czemu nie? – poniekąd przeczytać Harmana Harmanem. Poczwórna struktura, którą się tu posłużę, rozciąga się na dwóch osiach – jedna z nich przebiega między anachronicznym «staromodnym» wymiarem tej filozofii a jej «hipernowoczesnością», druga zaś między jej metodami, warsztatem i językiem a czymś, co można by nazwać «ukierunkowaniem», «sednem» lub «dążeniem» filozofii Harmana. Najpierw więc postaram się postaram się pokazać, na czym polega nowatorstwo i staroświeckość tej myśli, a później przejdę do rozważań nad jej kostiumem i stawką”.
- Marcin Rychter
Zapraszamy do pobierania oraz lektury recenzji książki Harmana!
