Władysław Tatarkiewicz – „nie należy rozpaczać zbyt wcześnie”

Nowość
Ocena:
  • Obecnie 5 na 5 gwiazdek.
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
5

Dziękujemy za głos!

Już oceniałeś tą stronę, możesz oddać głos tylko raz!

Twoja ocena została zmieniona, dziękujemy za oddany głos!

Zaloguj się lub utwórz nowe konto aby ocenić tą stronę.

Władysław Tatarkiewicz – „nie należy rozpaczać zbyt wcześnie”

„Mądry Seneka mówił, że za dużo martwi się ten, który martwi się za wcześnie” – taki morał wynika, zdaniem Władysława Tatarkiewicza, z jego własnych losów. Urodził się w trudnych czasach i , jak  wspomina, nie wszystko w jego życiu działo się tak, jak tego chciał, ale więcej niż często okazywało się, że „to właśnie było dobrze”.

Historia filozofii – w stronę zrozumienia

Władysław Tatarkiewicz (1886-1980) pozostaje do dziś najsłynniejszym i najczęściej czytanym historykiem filozofii w Polsce. Co ciekawe, sam twierdzi, że  nie miał zamiaru studiować filozofii – choć rodzice pragnęli, by został inżynierem, poszedł na prawo (ponoć dlatego, że miał tam najwięcej kolegów). Za granicą studiował historię, archeologię, chemię, zoologię... A zainteresowanie filozofią wyklarowało się stopniowo.

Jego trzytomowa Historia filozofii od publikacji pierwszego tomu w 1931 roku ​jest podstawową lekturą kolejnych pokoleń studentów humanistyki. Sam autor stwierdza, że organicznie nie znosi rzeczy niejasnych i mętnych, dlatego „Historia Filozofii jest ujęciem dawnych filozofów z mojego punktu widzenia. Wybrałem to, co zdawało mi się najjaśniejsze, najprostsze i najbardziej przemawiające do zdrowego rozsądku”. Tę swoistą tendencję jasnościową Profesor realizował we wszystkich swoich dziełach – trudne języki filozoficzne potrafił tłumaczyć na język współczesności.

„Czasem myślę, że może byłbym lepszy w innych naukach”

W trzech tomach Historii estetyki połączyły się dwa tematy jego życia – historia filozofii i historia sztuki.  Tatarkiewicz był także autorem Dziejów sześciu pojęć oraz rozprawy filozoficznej – O szczęściu – poświęconej semantycznej analizie pojęcia szczęścia.

Jego dzieła były wielokrotnie wznawiane (po II wojnie światowej przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe a później przez Wydawnictwo Naukowe PWN) i tłumaczone na liczne języki (w tym również mandaryński czy koreański). Znalezienie się wśród profesorów uniwersytetu uważał za przełomowy moment w swoim życiu. Był wykładowcą filozofii, etyki, estetyki i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytecie w Lozannie oraz tłumaczem literatury („Czarodziejska góra" Tomasza Manna).                      

W audycji Polskiego Radia zgromadzone zostały archiwalne wypowiedzi Władysława Tatarkiewicza oraz jego uczniów i przyjaciół.

Zapraszamy: http://player.polskieradio.pl/

Przeczytaj także

Polecane wydarzenia

Polecane recenzje